Forum Ekonomiczne i III Wieku w Krynicy i Nowym Sączu 2017
[su_youtube url=”http://www.youtube.com/embed/NHGfUOAgthM”]
Dobiegły końca współorganizowane przez Ogólnopolską Federację Stowarzyszeń Uniwersytetów Trzeciego Wieku XXVII Forum Ekonomiczne w Krynicy oraz IX Forum III. Wieku w Nowym Sączu. Tematem głównym debat dotyczących spraw seniorów była tzw. „srebrna gospodarka”.
W panelach dyskusyjnych:
„Srebrne pokolenie potencjałem srebrnej gospodarki. Bezpieczny Senior – konsument na rynku produktów i usług.”
oraz
„Aktywność seniorów w życiu publicznym, w procesie zmian demograficznych”
przedstawiciele Ogólnopolskiej Federacji Stowarzyszeń Uniwersytetów Trzeciego Wieku, Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów, Ogólnopolskiego Porozumienia o Współpracy Rad Seniorów, Polskiej Unii Seniorów i wielu innych organizacji seniorskich dyskutowali z reprezentantami Rządu RP, Parlamentu, urzędów państwowych i samorządowych oraz korporacji o tym, jak zorganizować dla seniorów dobrą, spełnioną i szczęśliwą jesień życia i jak wykorzystać dla wspólnego dobra ogromny potencjał seniorów we współpracy międzypokoleniowej.
Bardzo się cieszę, że w trakcie merytorycznych dyskusji uczestnicy docenili innowacyjny projekt Polskiej Unii Seniorów tworzenia kompleksów mieszkaniowych, zabezpieczających najważniejsze potrzeby seniorów, w których będą oni mogli normalnie mieszkać i ewentualnie korzystać lub nie, według swego uznania, z różnych form możliwego tam wsparcia. Ten model przyjaznego, otwartego domu w formie galerii, mam nadzieję, otworzy drogę do tworzenia w Polsce unikalnego systemu budownictwa, w którym seniorzy będą mogli dalej samodzielnie żyć i korzystać z ofert tego DOMU, by według swojego uznania i na miarę swych indywidualnych możliwości korzystać z dziennego domu seniora, restauracji, kawiarni, wsparcia medycznego i rehabilitacyjnego, oferowanych w domowym sklepie produktów, czy także możliwości aktywności, oferowanych przez współpracujące różne organizacje seniorskie i młodzieżowe na wspólnych ciekawych spotkaniach i przedsięwzięciach.
II.
Bardzo się cieszę, że przedstawiciele państwowych i samorządowych urzędów, a także działacze poważnych organizacji seniorskich, polskich i zagranicznych, dostrzegają pozytywy działania Polskiej Unii Seniorów w tym unikalnym mieszkaniowym projekcie.
Bardzo cieszy mnie także wyrażana głośno wola wspierania tego systemowego projektu mieszkaniowego, który po zrealizowaniu pierwszego pilotażowego kompleksu w Oświęcimiu, ma szansę na realizację także w wielu miastach Małopolski, i ufam, także w miastach innych województw Rzeczypospolitej.
III.
Cieszę się także z woli współdziałania Ogólnopolskiej Federacji Stowarzyszeń Uniwersytetów Trzeciego Wieku, Ogólnopolskiego Porozumienia o Współpracy Rad Seniorów, pani Poseł Małgorzaty Zwiercan – przewodniczącej Komisji ds. Seniorów w Sejmie RP i pani dr Elżbiety Bojanowskiej – podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy przy organizowanej przez Polską Unię Seniorów oficjalnej współpracy z BAGSO – Ogólnoniemieckim Stowarzyszeniem Organizacji Seniorskich. To jest przecież otwieranie się na korzystanie z bogatych doświadczeń w skutecznym rozwiązywaniu problemów grupy osób starszych oraz w mobilizowaniu seniorów do aktywnego, zdrowego życia i dzielenia się swoimi umiejętnościami z młodszym pokoleniem, przy swoistej współpracy z powołanymi do tego instytucjami rządowymi, samorządowymi oraz placówkami naukowymi, specjalizującymi się w problematyce osób starszych.
Z nadzieją oczekuję coraz lepszej współpracy z Polską Unią Seniorów ze strony innych poważnych organizacji seniorskich w Polsce oraz powołanych do działań na rzecz seniorów instytucji rządowych i samorządowych. Przy takiej merytorycznej współpracy wierzę głęboko, że będziemy w stanie wspólnie wypracować ustawową drogę stałego wspierania dla ok. 5% grupy obywateli Rzeczypospolitej dotkniętych ciężką niepełnosprawnością, wymagających stałej pielęgnacji. W Polsce, kolebce SOLIDARNOŚCI, czas najwyższy na solidarność z tą grupą obywateli, dzieci i dorosłych, by zapewnić możliwości godziwego życia także w tych przypadkach. Każdy z nas może być dotknięty ciężką chorobą, wypadkiem i stać się przypadkiem pielęgnacyjnym. W innych krajach Europy dostrzeżono już wagę tego problemu. Teraz już czas najwyższy, by także w Polsce ustawowo zabezpieczyć realne wsparcie dla tej grupy naszych współobywateli. Liczę na zrozumienie tego problemu i szerokie społeczne współdziałanie wszystkich obywateli Rzeczypospolitej.
